Σε αγωγή αποκλειστικού πρώην διανομέα κατά του προμηθευτή λόγω καταγγελίας της σύμβασης διανομής με αξιώσεις αποζημίωσης ύψους περίπου 8.000.000 Ευρώ και εφαρμοστέο το ιταλικό δίκαιο, το Δικαστήριο έκρινε ότι είναι αναρμόδιο λόγω έγκυρης ρήτρας διαιτησίας που προέβαλε κατ’ ένσταση ο προμηθευτής.
Ειδικότερα, το Δικαστήριο έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι:
Η συμφωνία διαιτησίας, ως δικονομικού δικαίου συμφωνία, είναι ανεξάρτητη και αυτοτελής, υπό την έννοια ότι το κύρος της κρίνεται ανεξάρτητα από το κύρος της κύριας σύμβασης, στην οποία αναφέρεται, είτε έχει είτε δεν έχει ενσωματωθεί σε αυτή, ενώ εκδήλωση της αυτοτέλειάς της αποτελεί και το ενδεχόμενο να διέπεται από δίκαιο διαφορετικό από εκείνο που διέπει την κύρια σύμβαση.
Επί συρροής συμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης υπάγονται κατά κανόνα στη διαιτησία, κατά τη βούληση των μερών, όχι μόνο οι διαφορές από την ερμηνεία και εφαρμογή της ίδιας της βασικής σύμβασης, αλλά και οι αξιώσεις από την αδικοπραξία.
Η ρήτρα διαιτησίας δεν προσκρούει στην ημεδαπή έννομη τάξη από μόνο το γεγονός ότι ο εφαρμοστέος αλλοδαπός κανόνας είναι άγνωστος στην Ελλάδα ή αντίκειται σε ελληνική διάταξη αναγκαστικού δικαίου, δεδομένου μάλιστα ότι τα μέρη έχουν διαπραγματευτεί και συναποφασίσει την υπεροχή της επιλεχθείσας δικαιοδοσίας και δικαίου έναντι άλλων, αφού σε αντίθετη περίπτωση τα μέρη θα είχαν αποφασίσει και συντρέχουσα δικαιοδοσία.
Συνεπώς, το ότι το αλλοδαπό εφαρμοστέο δίκαιο (ιταλικό) δεν προβλέπει συγκεκριμένες αξιώσεις που με κανόνες δημόσιας τάξης της ημεδαπής μπορούν να ασκηθούν κατά το εθνικό δίκαιο, δεν καθιστούν άνευ άλλου, άκυρη τη συγκεκριμένη ρήτρα. Ειδικότερα, το ότι επί σύμβασης αποκλειστικής διανομής εμπορευμάτων περιλήφθηκε ρήτρα διαιτησίας και εφαρμογής αλλοδαπού δικαίου, το οποίο αλλοδαπό δίκαιο δεν περιλαμβάνει ρητή διάταξη περί αναλογικής εφαρμογής της αποζημίωσης πελατείας στη σύμβαση αποκλειστικής διανομής (όπως στο ημεδαπό δυνάμει του π.δ. 219/1991), δεν οδηγεί σε ακυρότητα τη ρήτρα διαιτησίας, διότι οι διατάξεις του π.δ. 219/1991 είναι μεν αναγκαστικού δικαίου, αλλά όχι άμεσου εφαρμογής όπως νοούνται στη Σύμβαση της Ρώμης.
Το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του πρώην διανομέα. Ο Νίκος Γρηγοριάδης παραστάθηκε για λογαριασμό του προμηθευτή.
