Το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση περί εικονικότητας του προσυμφώνου που είχε προβάλει κατ’ ένσταση ο εφεσίβλητος.
Σύμφωνα και με το Εφετείο το προσύμφωνο ήταν εικονικό διότι:
H νόμιμη αιτία μεταβίβασης των ακινήτων ήταν η εξασφάλιση χρηματικής απαίτησης των εκκαλουσών και η εξασφάλιση απαίτησης δεν αναγνωρίζεται από τον νόμο ως αιτία της μεταβίβασης ακινήτου, με αποτέλεσμα η εν λόγω μεταβίβαση να είναι άκυρη.
Το προσύμφωνο κατά την κατάρτισή του ήταν εν γνώσει των εκκαλουσών ότι ήταν εικονικό.
Το αναγραφόμενο στο προσύμφωνο τίμημα ουδέποτε καταβλήθηκε από τις εκκαλούσες στον εφεσίβλητο.
Το φερόμενο ως συμφωνηθέν ποσό ήταν ιδιαίτερα χαμηλό και προφανώς δυσανάλογο με την πραγματική εμπορική αξία των προς μεταβίβαση ποσοστών εξ αδιαιρέτου των εν λόγω ακινήτων.
Η μία των εκκαλουσών δύο ημέρες μετά την υπογραφή του προσυμφώνου παραιτήθηκε από αγωγή για κληρονομικές διαφορές εναντίον του εφεσίβλητου.
Ουδέποτε οι εκκαλούσες άσκησαν διακατοχικές πράξεις νομής στα εν λόγω ακίνητα παρά το γεγονός ότι είχαν το σχετικό δικαίωμα.
Ο εφεσίβλητος κατέβαλε τον αναλογούντα φόρο κληρονομιάς στα ως άνω ποσοστά που θα μεταβιβάζονταν δήθεν στις εκκαλούσες ο οποίος φόρος ήταν εννέα φορές μεγαλύτερος από το συνολικό τίμημα που φέρεται ότι συμφωνήθηκε για τα 11 ακίνητα.
Oυδέποτε παραιτήθηκαν οι συμβαλλόμενοι στο προσύμφωνο από την ένσταση εικονικότητας.
Η εκκαλούσα πρόβαλε απαραδέκτως το πρώτον στον δεύτερο βαθμό ότι η υποκρυπτόμενη δικαιοπραξία ήταν εκείνη της δωρεάς. Ωστόσο το Εφετείο επικύρωσε το Πρωτοδικείο ότι η υποκρυπτόμενη δικαιοπραξία ήταν η απαγορευμένη απ’ το νόμο και γι’ αυτό άκυρη καταπιστευτική μεταβίβαση της κυριότητας ποσοστών εξ αδιαιρέτου ακινήτου.
Ο Νίκος Γρηγοριάδης συμπαραστάθηκε για λογαριασμό του εφεσίβλητου.
