Το Δικαστήριο έκανε δεκτή αίτηση προμηθευτή για αφαίρεση από τα χέρια του πρώην διανομέα των οχημάτων του προμηθευτή και απόδοσή τους στον τελευταίο, ενώ επίσης τον αναγνώρισε προσωρινά νομέα των εν λόγω αυτοκινήτων. Ειδικότερα, λόγω καταγγελίας από τον προμηθευτή της σύμβασης διανομής, καταγγέλθηκαν και οι προφορικά συναφθείσες συμβάσεις χρησιδανείου των οχημάτων. Ως προς την κατεπείγουσα περίπτωση και τον επικείμενο κίνδυνο, έκρινε ότι υφίσταται και συνίσταται στην απομείωση της μεγάλης εμπορικής αξίας των οχημάτων από την πάροδο του χρόνο και την εξ αυτής δημιουργηθείσα παλαιότητά τους, αλλά και στη φθορά που θα υποστούν τα οχήματα από την ακινησία.
Τέλος, ο διανομέας αμφισβήτησε την εγκυρότητα της ρήτρας παρέκτασης αρμοδιότητας και το Δικαστήριο απέρριψε τη σχετική του ένσταση, δεχόμενο ότι η εν λόγω ρήτρα που καθιδρύει αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων της Αθήνας είναι έγκυρη λόγω του ότι έγινε με έγγραφο (τη σύμβαση διανομής), αναφέρεται σε συγκεκριμένη έννομη σχέση και πρόκειται για διαφορά που έχει περιουσιακό αντικείμενο. Στην εν λόγω αρμοδιότητα κατά το Δικαστήριο υπάγονται και τα ασφαλιστικά μέτρα λόγω του παρεπόμενου χαρακτήρα τους.
Ο Νίκος Γρηγοριάδης παραστάθηκε για λογαριασμό των προμηθευτών-δικαιούχων σημάτων φήμης.
